دست پر فیلمسازان مشهدی در شانزدهمین جشنواره سینما حقیقت | تجربه زیست و فیلم‌هایی که دیده شد
شانزدهمین دوره جشنواره سینما حقیقت، سینمای مستند، که چند روز پیش کار خود را به پایان رساند یکی از مهمترین سالهای جشنواره برای مشهدی هاست.
به گزارش شهرآرانیوز؛ ساخت فیلم مستند، بصورت حرفه ای آنهم فیلمی که حرفی برای گفتن داشته باشد به این آسانی ها نیست. اما یکی از مسائلی که مستند سازها را وا می‌دارد تا بخشی از عمرشان را صرف ساخت فیلمی کنند که شاید حتی یک بار هم شانس اکران در سینما و نمایش در تلویزیون را پیدا نکند یک چیز است؛ تجربه زیسته که مولفه‌ای تعیین کننده در بسیاری از فیلم‌های موفق مستند است.
به گواه بررسی ادوار جشنواره سینما حقیقت، مستند ساران مشهدی، از جمله مستند سازانی هستند که همجواری با سوژه و تجربه زیستی را در آثار خود لحاظ کرده اند. شاید همین موضوع هم پای آنها را به مهمترین جشنواره ایرانی سینمای مستند، حقیقت، باز کرده است.
از هنگامی که سوژه در ذهن مستند ساز سو سو می‌زند تا روزی که او جرات پیدا می‌کند و دوربینش را به سمت آن بچرخاند و اولین قیچی ها را بر تصاویرش روی میز تدوین بزند ، شاید هفته ها و شاید ماه ها و حتی سال ها زمان می برد.
با این حال ، سیزدهمین دوره این جشنواره بین المللی (۱۳۹۸) که سالهای جوانی اش را سپری می کرده ، حضور پر سر صدا و پر تعداد مستند سازان مشهدی را به همراه داشته است.
«خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست، موفق شد دو جایزه مهم را از آن خود کند و بعدها، با حضور در گروه سینمایی هنر و تجربه ، رنگ پرده نقره ای و اکران عمومی را به خود دید. همینطور در آن دوره فیلم مستند «مهدی که به دنیا آمد» جایزه بهترین نویسنده متن را از آن امیر مهدی حکیم هنرمند مشهدی کرد.
همان سال اما محسن اسلام زاده ، مستند ساز مشهدی که سر پر شوری در تولید مستند های بحران دارد، برای جسارت در ساخت فیلم درباره افغانستان جایزه ای را از هیت داوران جشنواره گرفت. در کنار اتفاقات دیگری که برای مشهدی های حقیقت دوست در ان دوره افتاد پر حاشیه ترینش، اهدای تندیس کارگردانی بهترین فیلم مستند بلند به محسن استادعلی برای کارگردانی «خسوف» بود.
این فیلم به تهیه کننده گی مشترک استاد علی و مسعود زارعیان تولید شد که ایده اصلی آن را نیز زارعیان مشهدی پرداخته بود.
در چهاردهمین دوره جشنواره سینما حقیقت، کرونا برای هرکه آب نداشت، برای مشهدی ها نان داشت. در آن سال که کشور در وضعیت بحرانی کرونایی به سر می برد، در بخش ویژه کرونا ، دو فیلم مشهدی، جایزه هیات داوران را از آن خود کردند.
«قطعه ۱۹» به کارگردانی مسعود دهنوی و «آنجا سپیده‌دم» به کارگردانی محسن جهانی و هاشم مسعودی هر دو، همان سال و در وضعیت کرونایی تولید شدند تا اهمیت تجربه زیستی در سوژه مستند را بار دیگر نمایان کند.
داوود رحمانی تصویربردار مشهدی مستند «کل فاطمه»، با دریافت جایزه تصویربرداری از جشنواره، پرونده درخشش مشهدی ها در این جشنواره بین المللی را بست، تا سال بعد. سال پانزدهم جشنواره سینما حقیقت (۱۴۰۰) اما ، سال کم فروغی برای هنرمندان مشهدی بود.
با این حال محسن اسلام زاده که معمولا پای ثابت این جشنواره است ، جایزه معاونت اجتماعی ناجا؛ ناجی هنر را برای فیلم مستند «هیچکس منتظرت نیست» دریافت کرد تا مشهدی ها در این دوره نیز دست خالی از جشنواره بیرون نروند.
شانزدهمین دوره جشنواره سینما حقیقت، سینمای مستند، که چند روز پیش کار خود را به پایان رساند یکی از مهمترین سالهای جشنواره برای مشهدی هاست. در این دوره فیلمسازان جوان که رفته رفته در سینمای مستند اسم و رسمی از خود بجا گذاشته بودند ، موفق شدند دو جایزه مهم را دریافت کنند. بنابراین جایزه بهترین کارگردانی مستند بلند به مسعود زارعیان برای «غیر مسکونی» رسید تا او بار دیگر ثابت کند مستند ساز با اراده و با سوادی است ، که در ادوار گذشته موفق شده یک دوره فیلمی که تهیه کننده اش بوده جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کند.
همچنین محسن اسلام زاده، با فیلم مستند «پاییز پنجاه سالگی» توانست تندیس نقره‌ای بخش مسابقه شهید آوینی و تندیس بخش «سرباز وطن» را به خود اختصاص دهد. و حت جایزه بهترین نویسنده گفتار متن در بخش ملی هم به نویسنده متن این مستند ، محمد نصرت خوارزمی، رسید.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
